Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Ο λόφος του Φιλοπάππου!



Έχει και ο κάκτος την ομορφιά του!



Χειμωνιάτικο ηλιοβασίλεμα....



Ανάμεσα στα σύννεφα!



Καμπαναριό κάπου στη Λακωνία.....



Τα κύματα που παιχνιδίζουν!



Ο ναός του Ηφαίστου στέκει αγέρωχος μες τους αιώνες.....



Ανθισμένη αμυγδαλιά..... ίδια νυφούλα!!!





Η λατέρνα με τα στολίδια της...από τις τελευταιες στην Αθήνα!!!!



Πεύκο με τις βελόνες σου......



Μπορεί να έχει αγκάθια αλλά έχει από τα ώραιότερα χρώματα στη φύση!!!



Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Αγναντεύοντας τον Πάρνωνα!



Από τη γη της Μακεδονίας!



Από τον περίπλου του Αγίου Όρους.....



Το φεγγάρι παιζει κρυφτό με τα σύννεφα....



Ξημέρωμα στον Πάρνωνα!!!



Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

ΚΑΠΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ......

Του Αιγαίου

Ο έρωτας το αρχιπέλαγος
κι η πρώρα των αφρών του,
και οι γλάροι των ονείρων του.
Στο πιο ψηλό κατάρτι του
ο ναύτης ανεμίζει ένα τραγούδι.

Το δέντρο και τα παιχνίδια του φωτός- Ανατολή!!!!

Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας
ο πετροπαιχνιδιάτορας

από την άκρη των ακρώ
κατηφοράει στο Ταίναρο

Φωτιά 'ναι το πηγούνι του
χρυσάφι το πιρούνι του.

Ο ΗΛΙΟΣ

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Η Αγιαπαρασκευή κρυμένη μέσα σττην πλαγια του Πάρνωνα!

Μέσ’ από το βάθος των καλών καιρών,
oι αγάπες μας πικρά μας χαιρετάνε.

Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, λες
Κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν δακρύζεις
Που δεν μπορείς να κλάψεις όπως πρώτα,
Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, ας κλαις
Ὅλα τὰ ποιήματά μου γιὰ τὴν ἄνοιξη
ἀτέλειωτα μένουν.
Φταίει ποὺ πάντα βιάζεται ἡ ἄνοιξη,
φταίει ποὺ πάντα ἀργεῖ ἡ διάθεσή μου.
Γι᾿ αὐτὸ ἀναγκάζομαι
κάθε σχεδὸν ποίημά μου γιὰ τὴν ἄνοιξη
μὲ μιὰ ἐποχὴ φθινοπώρου
ν᾿ ἀποτελειώνω.
Κική Δημουλά

Ιπποφαές
Το όνομά του το οφείλει στα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που παρατήρησαν ότι τα άρρωστα και τραυματισμένα άλογα που έτρωγαν τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού ανάρρωναν γρηγορότερα, αποκτούσαν περισσότερη δύναμη, ενώ το τρίχωμά τους δυνάμωνε και γινόταν πιο λαμπερό!
(ίππος<ίππ(ο)- (άλογο) + -φαές, ουδ. του -φαής<φάος (φως, λάμψη), άρα σημαίνει φωτεινό, λαμπερό άλογο.)
(από την Βικιπαίδεια)

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Κάθε ομορφιά είναι αιωνιότητα. Ό,τι βλέπω, ό,τι ακούω, ό,τι αγγίζω, χώμα, αέρας, φως, είναι μέρος της αιωνιότητας. Αιωνιότητα δεν είναι ό,τι αντέχει στο χρόνο - γιατί τότε θα’χαν τα πρωτεία οι πολυκατοικίες και οι ουρανοξύστες - αλλά ό,τι σφραγίζει μια στιγμή ανεπανάληπτα...
Λιλή Ζωγράφου

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

..... τόσα φθινόπωρα και δε γνωρίσαμε ακόμα την ψυχή μας κι ω συντριβή του ονείρου μας: μας έκλεισες όλους τους δρόμους για να μας ανοίξεις ένα μονοπάτι στο άγνωστο.
Tάσος Λειβαδίτηs




Το σταφύλι αυτό που δίψασε η ψυχή
γεμισμένη απτόητο άνεμο.
Η θητεία του καλοκαιριού
στα πεύκα και στα κύματα.

Ένας έρωτας μεγάλος και γλαυκός,
με γυμνές ώρες που κρατάν στα δάχτυλα την ύπαρξη.
Κυματιστή, ξεφυλλισμένη, ελεύθερη,
σαν φως στα πλατιά ενδόμυχα δωμάτια.
Οδυσσέας Ελύτης
Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της
και συ να λείπεις.
Να 'ρχονται οι άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα
και συ να λείπεις.
Να 'ρχονται τα κορίτσια στο παγκάκι του κήπου
με χρωματιστά φορέματα
 και συ να λείπεις.............
Γιάννης Ρίτσος


Μικρό πουλί τριανταφυλλί
δεμένο με κλωστίτσα
με τα σγουρά φτεράκια του
στον ήλιο πεταρίζει

Κι αν το τηράξεις μια φορά
θα σου χαμογελάσει
κι αν το τηράξεις δυο και τρεις
θ' αρχίσεις το τραγούδιλεζάντας
Γιάννης Ρίτσος



Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

"Τα τριαντάφυλλα και τα σπαθιά

 τάχτηκαν για το κόκκινο.

Κι η μνήμη

 για να φυλάει τα σύνορα."
Μιχάλης Γκανάς



Συννεφιασμένε ουρανέ όντε βροντάς και βρέχεις
την ίδια παραπόνεση με την καρδιά μου έχεις...
συννεφιασμένε ουρανέ και συ καημό θα ν' έχεις
και ει ν' οι βροντές σου στεναγμοί το δάκρυ σου οντε βρέχεις......

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Νομίζω δεν θα βρω ποτέ
τόσο όμορφο ένα ποίημα σαν το δέντρο.

Το δέντρο που το πεινασμένο στόμα του ακουμπά
στο γλυκοστάλαχτο μαστό της γης,
το δέντρο που ολημερίς κοιτάει το Θεό
-τα φυλλοφόρα μπράτσα του ψηλά σε προσευχή.
Το δέντρο που το καλοκαίρι στα μαλλιά
λες και φορεί μικροπουλιών φωλιές,
στον κόρφο του το χιόνι που αποσταίνει,
κι αδερφικά με τη ζωή συζεί.

Τα ποιήματα τα φτιάχνουν σαν κι εμένα οι αφελείς,
μα μοναχά ο Θεός μπορεί να φτιάχνει δέντρα.
                                                         Του Joyce Kilmer το μεταφρασμένο ποίημα: "Δέντρα"

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

 Ασάλευτη δεν είναι καμιά ζωή
Λογής ταξίδια μ’ έχουν τρικυμίσει
μ’ είδαν τόποι, μου ανοίξανε ναοί
και τέχνες με περπάτησαν και η φύση.






                              ΚΩΣΤΗΣ   ΠΑΛΑΜΑΣ




Πέμπτη 24 Μαΐου 2012









Αμήχανα σύννεφα επιστρέφουν

σε γνώριμους ουρανούς
με τις στάλες να περισσεύουν
να γεμίζουν από καιρό στέρνες κλειστές
να συγχωρούν πηγάδια που στέγνωσαν
βράδια απουσίας αφέγγαρα,
τώρα χώμα βρεγμένο καλεί
παρουσία μουσκεμένη από σταγόνες πόνου
σε αζήτητες περιπλανήσεις.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ

Τρίτη 8 Μαΐου 2012






Μια πέρδικα παινεύτηκε σ' ανατολή και δύση,
πως δεν τη βρίσκει κυνηγός να την εκυνηγήσει
κι ο κυνηγός που τ' άκουσε πολύ του κακοφάνη,
παίρνει τα ζαγαράκια του να πάει να κυνηγήσει
την περδικούλα για να βρει και να την εσκοτώσει.

Δημοτικό


Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

   Άσπρα καράβια
Άσπρα καράβια τα όνειρά μας
για κάποιο ρόδινο γιαλό,
άσπρα καράβια τα όνειρά μας
Θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
μυριστικό κι ευωδιαστό,
θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο..........

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012


Ἅπλωσε ἡ γαλήνη τὰ φτερά της
ὡσὰν ἀλησμόνητος κύκνος ὀνείρου
.....................................................................
Κάτι νιώθω σήμερα
βλέποντας τὰ πουλιά
Νίκος Καρούζος

Σάββατο 7 Απριλίου 2012


Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν καί γελούνε,
κι όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε.
……………………………………………………………………..
Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,
και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
π’ ολονυχτίς εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη.
Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα,
έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012


Ὁ μικρὸς Ναυτίλος

Ὅτι μπόρεσα ν΄ ἀποχτήσω μία ζωὴ ἀπὸ πράξεις ὁρατὲς γιὰ ὅλους, ἑπομένως νὰ κερδίσω τὴν ἴδια μου διαφάνεια, τὸ χρωστῶ σ΄ ἕνα εἶδος εἰδικοῦ θάρρους ποὺ μοῦ ῾δωκεν ἡ Ποίηση: νὰ γίνομαι ἄνεμος γιὰ τὸ χαρταετὸ καὶ χαρταετὸς γιὰ τὸν ἄνεμο, ἀκόμη καὶ ὅταν οὐρανὸς δὲν ὑπάρχει.
Δὲν παίζω μὲ τὰ λόγια. Μιλῶ γιὰ τὴν κίνηση ποὺ ἀνακαλύπτει κανεὶς νὰ σημειώνεται μέσα στὴ «στιγμή»

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ